Εκκλησίες και Ξωκλήσια Αυλώνα Αττικής

A+ | A-

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Αν και ιστορικές πηγές δεν υπάρχουν, σύμφωνα με αφηγήσεις και έρευνες, ο Ιερός Ναός του Αγίου Δημητρίου χτίστηκε το 1700 μ.Χ. και κατ' άλλους μεταξύ των ετών 1750 και 1850, όταν άρχισαν να δημιουργούνται οι πρώτοι οικισμοί στην περιοχή. Ο Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου, πολιούχου του Δήμου Αυλώνα, λειτουργούσε ως ενοριακή εκκλησία μέχρι το 1938 που εγκαινιάστηκε ο Ιερός Ναός των Αγίων Αντωνίου και Ανδρέου. Υπάρχουν δύο μεγάλες ρωσικές εικόνες μεγάλης ιστορικής αξίας, της Αγίας Τριάδας και του Αγίου Δημητρίου.
Η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, είναι τρίκλιτος ,ρυθμού Βασιλικής. Αποδεικτικό στοιχείο η δομή του εσωτερικού του Ιερού Ναού με τις τρεις θολωτές οροφές. Η εξωτερική όψη του κτιρίου αλλοιώνει την αρχιτεκτονική κατασκευή της βασιλικής λόγω της αμφικλινούς ενιαίας σκεπής. Ο αρχιτεκτονικός της τύπος συναντάτε συχνά στα νησιά του Αιγαίου Πελάγους. Το Ιερό Βήμα χωρίζεται, από τα δύο επιμήκη δομικά στηρίγματα, σε τρεις χώρους: Βόρεια στο χώρο της Αγίας Προσκομιδής, στο μέσο του Άβατου, όπου τελείται κατά τη Θεία Λειτουργία η Αναίμακτος Θυσία και το νότιο χώρο που ονομάζεται Διακονικό.
Σε ότι αφορά την αγιογράφηση, επάνω από τη νότια πύλη του Διακονικού του Ιερού Βήματος στο λιθόκτιστο Τέμπλο, εμφανίζεται η σχετική επιγραφή: «ΙΣΤΟΡΙΘΗ Ο ΠΑΡΩΝ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΙΕΡΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΠΙ ΕΤΙ 1852».


ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΟΥ
Ο Ενοριακός Ναός των Αγίων Αντωνίου και Ανδρέου, είναι δισυπόστατος κατόπιν επιθυμίας της δωρήτριας του ναού Λουκίας Ζυγομαλά (1866-1947). Η μελέτη κατασκευής της εκκλησίας, που εγκαινιάσθηκε το 1938, έγινε από τον αρχιτέκτονα Νικόλαο Ζουμπουλίδη, ο οποίος πήρε ως πρότυπο τον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων (13ος αιώνας μ.Χ.) του Μυστρά, βυζαντινού ρυθμού. Η βυζαντινή τέχνη που ήκμασε την περίοδο της βυζαντινής αυτοκρατορίας (324-1453 μ.Χ.) συνεχίζεται να επιβάλλεται στη ναοδομία της εποχής μας. Το οικοδόμημα του Ιερού Ναού των Αγίων Αντωνίου και Ανδρέου, παρουσιάζει στο σύνολό του ένα σταυροειδές σχήμα, αλλάκαλύπτεται από τις δύο παράπλευρες επεκτάσεις, οι οποίες αλλοιώνουν το σύνολο, αναμιγνύοντας το βυζαντινό ρυθμό με σύγχρονη νοοτροπία. Ο τρούλος στηρίζεται επάνω σε τέσσερις ογκώδεις πεσσούς. Το σταυρικό σχήμα ενός ναού και ο τρούλος του, δίνουν στη ναοδομική κατασκευή ένα ιδιαίτερο νόημα. Μέσα στοκοίλωμα του τρούλου δεσπόζει η εικόνα του Παντοκράτορος Χριστού, ο οποίος κρατάει στο αριστερό του χέρι το κλειστό Ευαγγέλιο και με το δεξί ευλογεί τους πιστούς Χριστιανούς που εισέρχονται στο Ναό. Στο τύμπανο του τρούλου απεικονίζονται οι δώδεκα Απόστολοι. Ο Ιερός Ναός Αγίου Αντωνίου και Ανδρέου γιορτάζει στις 17 Ιανουαρίου και 30 Νοεμβρίου.


ΤΟ ΕΞΩΚΚΛΗΣΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Σ' ένα σταυροδρόμι, στη θέση Βουργένι, οι κάτοικοι του Αυλώνα έχουν χτίσει ένα μικρό εξωκκλήσι, που το αφιέρωσαν στη μνήμη του Αγίου Αθανασίου. Σύμφωνα με πληροφορίες κατοίκων, το εκκλησάκι βρίσκεται εκεί από το 1860.
Το εξωκκλήσι του Αγίου Αθανασίου είναι μονόχωρος ναΐσκος ρυθμού Βασιλικής. Είναι χτισμένο με τούβλα μέχρι την οροφή και οι τοίχοι είναι επιχρισμένοι με αμμοκονίαμα. Το τέμπλο απαρτίζεται από τρεις τοξοειδής θύρες στο μέσον την Ωραία Πύλη και της θύρας της Αγίας Προσκομιδής, υπάρχουν οι εικόνες της Παναγίας και του Αγίου Αθανασίου. Στο νότιο τμήμα μεταξύ Ωραίας Πύλης και της θύρας του Διακονικού βρίσκονται οι εικόνες του Χριστού και του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Η Αγία Τράπεζα βρίσκεται στο μέσο του Ιερού Βήματος της οποίας η μαρμάρινη πλάκα στηρίζεται πάνω σε μια κολώνα. Ο ανατολικός τοίχος της κόγχης του Ιερού Βήματος φέρει ένα άνοιγμα ώστε να διεισδύει το φως της ημέρας.
Λειτουργεί κάθε χρόνο, την παραμονή ανήμερα της γιορτής του Αγίου Αθανασίου, Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας στις 18 Ιανουαρίου καθώς και ανήμερα της Ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Αγίου στις 2 Μαΐου.


Ο ΝΑΪΣΚΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Ο ναΐσκος του Αγίου Γεωργίου είναι χτισμένος από το 1832 στην περιοχή Βένιζα.
Το μαρμάρινο πλακίδιο που είναι εντοιχισμένο στη δεξιά πέτρινη βάση του καμπαναριού, μαρτυρά και τη χρονολογία ανέγερσής του. Ο ναΐσκος υπέστη πολλές ζημιές στην τοιχοποιία και στη σκεπή του από το σεισμό της 7ης Σεπτεμβρίου 1999. Ανακαινίσθηκε το 2000, όπου πήρε και τη σημερινή του μορφή.
Ο ναΐσκος του Αγίου Γεωργίου είναι μονόχωρος με μια κόγχη και θολωτή εσωτερική στέγη ενώ η κόγχη του Ιερού Βήματος είναι πεντάγωνη. Στο μέσον της μεσαίας πλευράς βρίσκεται μια μακρόστενη και κωνική κατά μήκος φωτιστική σχισμή. Το Εικονοστάσιο έχει δύο τοξοτές πύλες, την Ωραία Πύλη και τη βόρεια πύλη της Αγίας Προθέσεως. Η στέγη του ναού εσωτερικά είναι θολωτή. Κατά μήκος παρατηρούνται δύο διατεταγμένες ημικυκλικές καμάρες (εγκάρσια τόξα). Για να εισέλθει ο προσκυνητής στο εσωτερικό του ναού, πρέπει να κατέβει τρία χτισμένα σκαλοπάτια σε βάθος περίπου μισό μέτρο .Οι τοίχοι του τέμπλου είναι εικονογραφημένοι με ολόσωμες εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.
Ο Άγιος Γεώργιος ο Μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος, κατάγεται από την Καππαδοκία καιείναι από τους δημοφιλέστερους Αγίους της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας. Παλαιότερα υπήρχε το έθιμο κατά το οποίο οι κτηνοτρόφοι (τσέλιγκες) στις εορταστικές εκδηλώσεις του Αγίου Γεωργίουμαζεύονταν γύρω από το εξωκκλήσι για να πανηγυρίσουν και να ψήσουν τα΄ αρνιά τους κάτω από ένα μεγάλο πεύκο. Τα ψητά, το γιαούρτι, τα τυριά και το κρασί τα προσέφεραν στους χωρικούς προσκυνητές. Την επόμενη του πανηγυριού ξεκινούσαν με τα κοπάδια τους στα καλοκαιρινά λιβάδια ,στο βουνό Ντάρδεζα ,στις περιοχές του Αϊ Νικόλα και της Σαλονίκης
Γιορτάζεται στις 23 Απριλίου, εκτός εάν η γιορτή του πέφτει μέσα στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, οπότε μετατίθεται τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα.

ΤΟ ΕΞΩΚΚΛΗΣΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΝΗΣΤΕΥΤΗ
Το εξωκκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Νηστευτή χτίστηκε το 1972 στην περιοχή Μαυρογιάννη.
Κατά την περίοδο της κατοχής (1940-1944), ζούσε μια οικογένεια στην περιοχή Μαυρογιάννη, την οποία κυνηγούσαν οι Γερμανοί εισβολείς. Για να αποφύγει τις φρικαλεότητες, η οικογένεια βρήκε καταφύγιο πίσω από ένα τεράστιο θάμνο.
Στην προσευχή τους στο Θεό να τους φυλάξει από τον κίνδυνο και να σώσει τις ζωές τους, έταξαν το κτίσιμο ενός μικρού ναού. Με τη βοήθεια και άλλων πιστών ανταποκρίθηκαν στο τάμα και υλοποίησαν την υπόσχεσή τους.Η οικογένεια ονομαζόταν Παναγιώτης Λέκκας (του Γεωργίου) και Στεφανή Λέκκα. Οι δωρητές αναφέρονται σε μια πλάκα επάνω από την είσοδο του μικρού ναού.
Η εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη της Αποτομής της τίμιας κεφαλής του αγίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου στις 29 Αυγούστου.

ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Κτίσμα των αρχών του 19ου μ.Χ. αιώνα (περίπου το 1900). Βρίσκεται στην τοποθεσία Γκράβα, στους πρόποδες της Αρμενιάς. Γιορτάζει κάθε χρόνο στις 7 Ιουλίου. Ιδρυτής του φέρεται ο Νικόλαος Θέμελης (Κολικιούσης) του Ιωάννου, ο οποίος καταγόταν από τη Βόρεια Ήπειρο.
Η Αγία Κυριακή είναι ένα πρόσφατα ανακαινισμένο εκκλησάκι. Διαθέτει ξύλινη στέγη, μαρμάρινο δάπεδο ενώ στους τοίχους έχουν τοποθετηθεί μαρμάρινα σοβατεπιά. Στον ανατολικό τοίχο υπάρχουν τρεις μικρές κόγχες. Η Αγία Τράπεζα είναι ενσωματωμένη με την κόγχη του Ιερού Βήματος.
Το Εικονοστάσιο είναι χτισμένο με τούβλα και σοβαντισμένο. Έχει δύο θύρες, την Ωραία Πύλη και τη Βόρεια Πύλη. Οι εικόνες είναι φορητές αγιογραφημένες πάνω σε ξύλο. Πρόκειται για δεκαέξι εικόνες, όμοιες με εκείνες του τέμπλου, που έχουν αναρτηθεί και στερεωθεί γερά στους τοίχους.


ΤΟ ΕΞΩΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Η ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ)
Το εκκλησάκι της Παναγίας, που χτίστηκε το 1827, είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Ήταν ένα ιδιωτικό εκκλησάκι της οικογένειας Σπυρίδωνος Σταμολέκκα, μέχρι το 1972.
Αργότερα πέρασε στους κληρονόμους αδελφούς Νικόλαο και Ευάγγελο Σταμολέκα οι οποίοι με τη σειρά τους το παραχώρησαν δωρεά στην Ιερά Μητρόπολη Αττικής.
Πρόκειται για μονόκλιτο βασιλική, κτισμένη στους πρόποδες της Πάρνηθας, κάτω από την Αρμενιά. Το Δεκαπενταύγουστο, ανήμερα της γιορτής της Παναγίας, μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, οι χωρικοί απολάμβαναν μέσα στη ζέστη, το δροσερό ίσκιο των πανύψηλων πλατάνων και τη δροσιά του κρυστάλλινου νερού των πηγών της Μεγάλης Βρύσης, που βρίσκεται λίγο πιο κάτω από το εκκλησάκι.
Η πέτρα με την οποία χτίστηκε το εκκλησάκι της Παναγίτσας, τη μετέφεραν από το βουνό της Αρμενιάς, ενώ την άμμο από το ποτάμι Βουργένι. Το δάπεδο είναι στρωμένο με μαρμάρινες πλάκες από την Πάρο, το νησί των Κυκλάδων.
Η στέγη φαίνεται να ήταν παλαιότερα ξύλινη, υποβασταζόμενη από εγκάρσια τοποθετημένα τόξα, εκ των οποίων μέχρι σήμερα σώζεται μόνο το τόξο προ του Εικονοστασίου (Τέμπλο).
Κατά τη διάρκεια των επισκευών, από ζημιές που είχε υποστεί το εκκλησάκι από τους σεισμούς, η στέγη, οι τοίχοι και το εσωτερικό παρέμειναν όπως ήταν στην αρχική τους μορφή. Τα δάπεδα του Ιερού Βήματος και του κυρίως ναού, ήταν στρωμένα με παλαιά τσιμεντένια πλακάκια. Κάτω από τα πλακάκια ήταν επικολλημένα φύλλα της εφημερίδας «Ο Ρωμηός», που εξέδιδε από το 1883 μέχρι το 1918, ο σατιρικός ποιητής Γεώργιος Σουρής.

ΤΟ ΕΞΩΚΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ
Το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας είναι εξαιρετικά μικρών διαστάσεων (περίπου12 τ.μ.) και είναι σκαμμένο μέσα στο βράχο. Η παλαιά και αυθεντική εικόνα της Αγίας Μαρίνας, σύμφωνα με πληροφορίες των κατοίκων, δεν βρίσκεται στην εκκλησία πλέον. Κάτοικοι του χωριού υποθέτουν ότι ενδεχομένως να βρίσκεται στο εξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία εντός του στρατοπέδου στον Αυλώνα στην Βίλιζα.
Στην εικόνα της Αγίας Μαρίνας ο αγιογράφος απεικονίζει την Αγία ως μία δεκαπεντάχρονη παιδίσκη με μορφή μιας ώριμης γυναίκας, σε στάση μετωπική. Στα αριστερά της στέκει ένας δράκοντας του οποίου τον τράχηλο χτυπάει με ένα σφυρί. Στο γραφικό και όμορφο εξωκκλήσι, υπάρχει και μια άλλη μεγάλη φορητή εικόνα της Αγίας Μαρίνας στην οποία ο αγιογράφος παρουσιάζει την Αγία να φορά ένα καφέ ένδυμα και μαφόριο ερυθροπράσινου χρώματος. Στο δεξί χέρι κρατάει τον Σταυρό και έχει υψώσει το δεξί σε θέση δεήσεως.
Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων, το εξωκκλήσι της Αγίας Μαρίνας χτίστηκε το 1117 μ.Χ. στη τοποθεσία Βούντημα, κοντά στο ποτάμι Μάρθεζα.
Η εικόνα της Αγίας Μαρίνας βρέθηκε μέσα σε μια σπηλιά δίπλα στην οποία έχτισαν μέσα στο βράχο το μικρό εκκλησάκι.
Οι προσκυνητές χρειάζεται ν' ανεβοκατεβούν περίπου σαράντα σκαλοπάτια για να φτάσουν στο γραφικό εκκλησάκι.
Στη μνήμη της Αγίας Μαρίνας που γιορτάζει στις 17 Ιουλίου, τελείται την παραμονή της γιορτής της, ο Εσπερινός και ανήμερα η Θεία Λειτουργία.

ΠΗΓΗ  avlonas.gr