Η εκδήλωση στο γυμνάσιο του Αγίου Στεφάνου

ΠΑΛΙΟ ΑΛΛΑ ΚΑΛΟ

Posted Φεβρουαρίου 13, 2010
Filed under: Γενοκτονία στην Ανατολή, Εξω-ελλαδικά, Ιστοριογραφία, Μνήμες |

Το βράδυ της Παρασκευής 29/1/2010, έγινε μια εξαιρετική εκδήλωση στον Άγιο Στέφανο Αττικής, όπου κλήθηκα να παρουσιάσω το αποτέλεσμα μιας πολύχρονης εργασίας του γυμνασίου  του προσφυγικού αυτού δήμου της Αττικής.  

Η εκδήλωση παρουσιάστηκε από το καλό ιστολόγιο Mikrasiatis.gr απ’ όπου αναδημοσιεύεται το παρακάτω κείμενο.

Από τον Αγιο Στέφανο της Πόλης και τη Μικρασία στον Αγιο Στέφανο Αττικής

Το βράδυ της Παρασκευής 29/1/2010 παρουσιάστηκε στην κατάμεστη αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου του Αγίου Στεφάνου το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας χρόνων του Γυμνασίου Αγίου Στεφάνου Αττικής για την καταγραφή των μαρτυριών των προσφύγων ιδρυτών του οικισμού αυτού, από την Κωνσταντινούπολη, την Μικρασία, τον Πόντο.

Τα παιδιά του γυμνασίου κατέγραψαν τις μνήμες της πρώτης γενιάς με την βοήθεια των εκπαιδευτικών του σχολείου, των κυριών Α. Ιωαννίδου, Χ. Νέστορος, Μ. Ρουμελιώτου  και παρουσίασαν την έκδοση ενός λευκώματος αλλά και την δημιουργία ταινίας με τίτλο «Οιον- Μπογιάτι- Αγιος Στέφανος, το χθες στο σήμερα και στο αύριο».

Την παρουσίαση του λευκώματος ανέλαβαν  ο ιστορικός Β. Αγτζίδης και ο εκπαιδευτικός και Γραμματέας της Ενωσης Σμυρναίων, Νίκος Βικέτος. 

Ο Β. Αγτζίδης χαρακτήρισε την προσπάθεια πρωτοποριακή, αφού η τοπική κοινωνία μέσα από ευαίσθητους εκπαιδευτικούς αλλά και με την ελπιδοφόρα συμμετοχή των μαθητών, επιχειρεί την καταγραφή της τοπικής  ιστορίας, κάτι που πρέπει να ακολουθήσουν και άλλες περιοχές της χώρας.

Ο Νίκος Βικέτος παρουσίασε τις ενότητες του λευκώματος, ενώ οι μαθητές του Γυμανσίου διάβασαν αποσπάσματα από τις μαρτυρίες των προσφύγων που στη συνέχεια παρουσιάστηκαν στην ταινία.

Η πρωτοβουλία αυτή παρουσιάστηκε  κι από τον Π&Α : 

Οι Έλληνες κάτοικοι του Αγίου Στεφάνου της Κωσταντινούπολης (στην Ανατολική Θράκη)  θα ενταχθούν στους Ανταλλάξιμους και θα γίνουν πρόσφυγες με τη Συνθήκη της Λωζάννης, όπου ανταλλάσσονταν άνθρωποι και περιουσίες εν είδει αντικειμένων. 

Τα παιδιά του γυμνασίου κατέγραψαν τις μνήμες της πρώτης γενιάς και επισκέφτηκαν τον γενέθλιο τόπο για να κατανοήσουν τη διαδικασία της Εξόδου.

Η εργασία αυτή που κράτησε αρκετά χρόνια και οδήγησε στη δημιουργία ενός λευκώματος οφείλεται σε δύο σημαντικούς παράγοντες:

-στην κοινωνία που επιδίωκε να συνδέσει οργανικά το σχολειό με τον κοινωνικό χώρο και

-στην ύπαρξη ευαίσθητων καθηγητών που κατανόησαν τη σημασία της καταγραφής των ιστορικών εμπειριών των ιδρυτών του οικισμού και μέσω αυτής της καταγραφής, της διατήρησης της τοπικής  Μνήμης.

Με μια έννοια το πρόγραμμα είναι πρωτοπόρο και εκφράζει την δυνατότητα της συνειδητοποιημένης κοινωνίας να υποκαθιστά μια “ανίκανη” και υπερφίαλη επιστημονική κοινότητα η οποία διϋλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλον, περιφρονώντας την επιστημονική έρευνα που σχετίζεται με αυτές τις υπόγειες πορείες που διαμόρφωσαν το σύγχρονο ελληνισμό.

H έρευνα του Γυμνασίου του Αγίου Στεφάνου δείχνει τον πραγματικό δρόμο στις κοινότητες των παλιών προσφύγων του ΄22. Τους καλεί να δραστηριοποιηθούν, να αξιοποιήσουν το τοπικό επιστημονικό και ερευνητικό δυναμικό, καθώς και τους αυτοδιοικητικούς θεσμούς  και να καταγράψουν την τοπική ιστορία. 

Οι κοινότητές μας πρέπει να νοιώσουν δυνατές και αυτάρκεις και να αναπτύξουν μηχανισμούς αυτόνομης δράσης.

Με τον τρόπο αυτό, η ίδια η κοινωνία παρεμβαίνει στη διαμόρφωση της συλλογικής ταυτότητας και ευνοεί την διατήρηση της πραγματική ιστορικής μνήμης, παρακάμπτοντας τις διαδικασίες αλλοτρίωσης και κατασκευής μιας ψευδούς συνείδησης, όπως σε μεγάλο βαθμό γίνεται  μέσα από τους επίσημους  καθεστωτικούς εκπαιδευτικούς και ιδεολογικούς μηχανισμούς